Krajenka

Lista Żołnierzy Wyklętych związanych z powiatem złotowskim jest bardzo długa. Gmina Lipka to np. ks. Adam Mazurkiewicz. Gmina Tarnówka to np. Józef Bartosz. Gmina Krajenka to np. Jan Niemyski. Gmina Złotów to np. ks. Klemens Średziński. Gmina Jastrowie to np. Tadeusz Kowalski. Gmina Zakrzewo to np. Leon Cywiński... Takie wyliczenia można robić długo i rozbijać je na poszczególne miejscowości (np. Śmiardowo Krajeńskie - Franciszek Cichowski, Podróżna - Władysław Brzeziński, Skórka - Władysław Drab, itd.). Podobnie rzecz się ma z osobami cywilnymi, które prześladowane były w okresie komunizmu (np. Stanisława Rutkowska Henzor - zamordowana w PUBP w Złotowie). Dlatego należy docenić inicjatywę radnego Wiesława Fidurskiego, starosty Ryszarda Goławskiego i innych przedstawicieli władz powiatowych, która doprowadziła do powstania tego monumentu - Znaku Pamięci, który będzie przypominał o Bohaterach Antykomunistycznego Podziemia. Położony jest przy kościele św. Piotra i Pawła AP w Złotowie. Dlatego słowa uznania należą się również ks. Arkadiuszowi Kalinowskiemu. Odsłonięcie tablicy nastąpiło 3 marca 2024 roku - warto to odnotować złotymi zgłoskami w lokalnej historii. Jednocześnie zauważyć, że zabrakło na uroczystości przedstawicieli niektórych samorządów i instytucji. Mimo to frekwencja dopisała. Dlatego każdej osobie obecnej na tej uroczystości należy oddać ogromny szacunek. To była największa wartość tego wydarzenia. Pozwala bowiem z optymizmem patrzeć w przyszłość. Zapraszamy do galerii...

Historia Mariana Myszki jest niezwykle ciekawa. Między innymi z tego powodu, że nie zawiera typowego dla dziejów Członków Antykomunistycznego Podziemia epilogu. Bohater artykułu zginął co prawda tragicznie, nie trafił jednak do bezimiennego grobu. Co ciekawe, został pochowany z honorami i to w okresie szalejącego stalinizmu na ziemiach polskich. Równie interesujący jest fakt, że dopiero dwa lata po śmierci Mariana Myszki bezpieka zakończyła poszukiwania na terenie całego kraju, wycofując rozesłane za nim listy gończe.

Nie wolno lekceważyć sygnałów, które wskazują, że ktoś może zmagać się z trudnymi problemami. Dowodzi tego przykład z Krajenki. Pomoc przyszła w ostatnim momencie.

Począwszy od 1945 roku Krajnę zaczęły zasiedlać osoby, które wcześniej mieszkały na wschodnich i centralnych terenach II Rzeczpospolitej. Nowi osadnicy przywozili ze sobą nie tylko ciężki bagaż z osobistymi rzeczami, ale często także ogromny balast tragicznych wspomnień z okresu II wojny światowej. Jedną z takich osób był Jan Biela z Krajenki, który był naocznym świadkiem zbrodni w Michniowie.

Czy można oszukać przeznaczenie? To niewątpliwie dyskusyjne pytanie. Niektóre historie związane z Krajną zdają się jednak potwierdzać, że jest to możliwe. Takim przykładem są dzieje byłej mieszkanki Krajenki i jej rodziny. Wkrótce na 77400 pojawią się podobne historie.

Historia Polski XIX i początku XX w. to czas, w którym polscy patrioci podejmowali nieudane próby wskrzeszenia państwa polskiego. Co gorsza, każda klęska okupowana była nie tylko wielką daniną krwi, ale także deportacjami na dalekie rubieże Rosji. W 1928 r. dawni Sybiracy, by uczcić pamięć tych, którzy zostali deportowani na nieludzka ziemię, a także zintegrować środowisko byłych zesłańców, utworzyli Związek Sybiraków. Założyciele tego stowarzyszenia nie przypuszczali zapewne, że już wkrótce historia zacznie się powtarzać.

Przychodnia zdrowia i gabinety lekarzy? Sala gimnastyczna na potrzeby rehabilitacji? Mieszkania? To wszystko zamiast dotychczas funkcjonującej szkoły przy ulicy Bydgoskiej w Krajence. Tak zapowiada Burmistrz Kitela. Czy to dobre pomysły?