Powiat złotowski

Dobiega końca końca kampania wyborcza. Czy było nudno? Pewnie. Kilka fajerwerków jednak było. Postanowiliśmy przyznać wyróżnienia za "najlepsze hasło wyborcze", "najlepszy występ telewizyjny" i oczywiście najlepszą "plakatową metamorfozę", czyli który kandydat odleciał najbardziej w kreowaniu swojego wizerunku. Zaczynamy!

Sformułowania "nieparlamentarne" definiuje się jako wulgaryzmy. Niewykluczone, że wkrótce się to zmieni. Wszystko za sprawą pani Katarzyny Jóżefowskiej, która z Komitetu Wyborczego "Lewicy" startuje do Sejmu RP. Przypominamy (patrz video) "występy" pani Józefowskiej na ulicach Złotowa, kiedy to rzucała mięchem otoczona wianuszkiem młodzieży. Pani Katarzyna jest z zawodu nauczycielką. Obecnie pracownicą jednej z instytucji kultury. Czy będzie "rzucać mięchem" w Sejmie? Przekonamy się po 15 października.

Trwa casting do parlamentu. Głównie po stołki, po prestiż, po związane z tym apanaże. Dostać się do niego nie jest sprawą prostą. Jurorami są bowiem wyborcy. Rzecz w tym, że zdecydowana większość z nich nie interesuje się zupełnie polityką. Czas to zmienić. Stąd pomysł konkursu na miss i mistera plakatowej metamorfozy okręgu 38. Kryterium wyboru stanowi największa różnica między plakatem a rzeczywistością. Kto najbardziej odjechał w tej materii? Komu Sejm pomylił się z Instagramem? Dziś kandydatka nr 1 - Dorota Banaś (PiS) z Krajenki. Fotografie pochodzą z września 2023 roku. Zdjęcie plakatu wykonane zostało w tym samym miesiącu. Wkrótce zaprezentowani zostaną kolejni kandydaci. Także sonda, która pozwoli Państwu oddać głos na miss i mistera plakatowej metamorfozy okręgu 38. Kandydaci nie szczędzą grosza. Tak więc materiałów na naszych ulicach z każdym dniem przybywa. Będzie zatem z czego wybierać.

Fotografowanie jest miłym zajęciem. Równie przyjemne jest też wędkowanie. Czasami te dwa zajęcia koegzystują ze sobą, bo można pochwalić się np. fotografią dokumentującą złowienie rekordowego karpia. Bywa jednak i tak, że pobyt nad wodą nie jest przyjemny dla wędkarza-fotografa, bo jakaś menda lub mendy urządzają sobie wcześniej libację i pozostawiają po niej śmietnik. Tak np. stało się nad jednym z głubczyńskich jezior. Zanęty i pudełka po robakach wskazują, że byli to wędkarze, wędkarze - syfiarze. Zachęcamy do wysyłania do nas podobnych fotografii. Najlepiej z biesiadnikami - debilami, którzy nie potrafią po sobie posprzątać.

Powiat złotowski ma wiele atrakcji. Przykładem księżycowe krajobrazy. Mowa tu o różnej wielkości kraterach, które zdobią powiatowe drogi. Niewątpliwie pomysł ten sprawdza się od lat. Przybywający do naszego regionu turyści zwalniają bowiem przy niektórych z nich. Robią także zdjęcia swoich pojazdów na ich tle - co stanowi formę promocji naszego powiatu. Taką pamiątkę wspomina się potem latami. Tęgo głowi samorządowcy ze starostwa rzecz jasna nie spoczywają na laurach. Tych atrakcji jest więcej. Przykładem droga Buntowo - Sławianowo, która pozwala na bezpieczną kopulację na łonie natury

W Poznaniu „tęczowy” entuzjasta „multipłciowości” pojawił się na patriotycznym marszu i wyrwał jednej z jego uczestniczek torbę ze znakiem Polski Walczącej. Jej wartość to około 15 złotych. Sąd skazał go za to na 3 lata więzienia. Na tym jednak nie koniec historii. Wyrok odsiadywał bowiem z łysym facetem, który na ramieniu miał wytatuowany m.in. celtycki krzyż.

Walka reżimu komunistycznego z Kościołem katolickim w Polsce charakteryzowała się różnym poziomem intensywności. Nie ma jednak najmniejszych wątpliwości, że toczyła się przez cały okres panowania tzw. ”władzy ludowej”. Swoje apogeum osiągnęła w latach 1951-53. Moment początkowy wiąże się z aresztowaniem ordynariusza kieleckiego księdza biskupa Czesława Kaczmarka, które miało miejsce 20 stycznia 1951 r. Rok później nastąpiły zatrzymania duchownych z Kurii Krakowskiej (proces toczył się w styczniu 1953 r. przed WSR w Krakowie). Kolejna symboliczna data to 25 września 1953 roku, kiedy to władza komunistyczna nie wahała się uwięzić Prymasa Polski, ks. kard. Stefana Wyszyńskiego. W tej totalnej wojnie na wyniszczenie Kościoła katolickiego w Polsce ogromną ofiarę ponieśli również niżsi rangą duchowni, którzy pełnili posługę duszpasterską w parafiach, zakonach i różnych instytucjach kościelnych.